***
Лютаўскі дожджык сячэ па акну,
Бы зазывае, гукае вясну.
Ні слота, ні золкасць, ні лютаўскі дождж
Не заганяюць у сэрца мне нож.
Дожджык лагодны і лютаўскі вецер, -
Больш мне нічога не трэба на свеце.
Хіба яшчэ, каб чытаў мяне хтосьці,
Каб на радзіме не чуўся я госцем.
Больш мне амаль што нічога не трэба.
Бульбачка ёсць, ёсць кавалачак хлеба.
Сосны і воран над соснамі ў небе,
Тое яшчэ, што камусьці патрэбен, -
Гэта мне важна. А дожджык сячэ...
Толькі радзіма й патрэбна яшчэ.
Кожны мой дзень за яе я малюся
І, што патрэбен я ёй, спадзяюся...
07. 02. 2024 г.
Лютаускi дожджык сячэ па акну...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2024
Свидетельство о публикации №124022605310
Свидетельство о публикации №124022605310
Рецензии