***
Помню, як тата прынёс два кашы,
Поўныя восеньскай белай імжы:
"Можа, Таццяна, вазьмі пасушы...
Хоць стараватыя, ды не стрымаўся.
Глянь, які грыб ля дарогі папаўся!"
Помню, як мама даіла кароўку
І за грыбы тыя бралася лоўка:
Нешта сушыла, а нешта варыла
На керагазе, як іх перамыла...
Поўныя восеньскай белай імжы,
Тата і мама заўсёды ў душы...
Зараз хаджу па грыбы я таксама,
Толькі не сушыць, не варыць іх мама.
Ў лес, калі сеецца восень імжой,
Тата ніколі не возьме з сабой...
Помню я кропелькі белай імжы,
Татавы вочы, грыбоў два кашы...
04. 02. 2024 г.
Помню, як тата прынёс два кашы...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2024
Свидетельство о публикации №124022507411
Свидетельство о публикации №124022507411
Рецензии