***
Альшына, алешына, вольха, альха...
З дзяцінства люблю я алешнікі
Куточка зямлі, дзе цячэ Церуха
І пышна красуюць падснежнікі.
Дзе рана вясной у алешнік завуць
І белыя, й жоўтыя кветачкі.
Не тыя з блакітам, дзе елкі растуць,
Што тут называюць "пралесачкі".
Дзе жоўтыя стрэнеш яшчэ касачы,
Дзе поплаў ад лотаці свеціцца,
Празрыстай крыніцы бурболяць ключы
І доўга да восені леціцца.
Дзе чорнай смароды настоены пах
З алешніку водарам выплыве,
Дзе шэрая чапля - наш фірменны птах,
Дзе бусел удумліва клыпае.
Дзе грэюць на купінах жабы бакі,
Дзе вольха - суседка з малінаю,
Дзе ўюць свае гнёзды высока гракі,
Дзе восень ірдзее калінаю.
Дзе хмель абвівае алешыны ствол,
Нібыта матулю любімую,
Дзе радасць жыцця і свабоды вакол,
Што я й называю Радзімаю.
31. 01. 2024 г.
Альшына, алешына, вольха, альха...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2024
Свидетельство о публикации №124022500312
Свидетельство о публикации №124022500312
Рецензии