Стаiць на водшыбе, як сiрацiiна,
Асела, замшэла, сумуе, бяда.
Хацiна старая, бы мацi, адна:
Хутка засыпана будзе й яна.
- Эх, вось бы каму патрэбна была.
Я бы калiнай iзноу зацвiла.
Печка мая дарыла б цяпла,
Песня ляцела б з адкрыта акна.
Дзеткi на рэчцы гулялi б зрання
У лес бы хадзiла гурбою сям'я.
Там бы пазнала, адчула яна -
Чыста паветра, а вёска дабра.
Певень гарласты на золку пяе
Сонейка промень да лесу заве
Ветрык вяселы там дзесьцi жыве,
Птушак, жывелак ён сцеражэ.
Толькi усё мрояць - у горадзе жыць.
У хату паленцы не хочуць насiць.
Са студнi вадзiцы iм сорамна пiць,
Босай нагою па трауцы хадзiць
Ой, не па - божаскi усё забываць
Памяць патрэбна нам асвяжаць.
Помнiце, ведайце, знайце, людцы,
З роднае вёскi ва усiх каранi.
Старая хацiна
© Copyright: Софья Коневега, 2024
Свидетельство о публикации №124021905418
Свидетельство о публикации №124021905418
Рецензии