Белая... Ах, якая ты белая!
Я сягоння табе пра любоў сваю ўслых гавару.
Верная... І адважная, смелая --
Прыгажэйшай не знойдзеш зямлі, чым мая Беларусь.
Ціхая... І пявучая, звонкая --
Тут світанкавы рай абуджае птушыны аркестр.
Ўсмешкаю: арабінавай гронкаю
Зіхаціш ты ў сукенцы сваёй сярод іншых нявест.
Шчырая... І прыветліва-мілая! --
Ты для сэрца майго ёсьць і маці, і сын, і сястра.
З выраю лятуць птушкі над ніваю,
Быццам людзі, спяваюць Радзіму ўначы ля кастра.
Дужая: не скароная войнамі,
Ты спяваеш сягоння забыты, пушчанскі матыў.
З песняю зноўку робішся вольнаю
І плывеш, бы купальскі вяночак па хвалях вады.
28.01.2023.
Беларусi
© Copyright: Валерий Познякевич, 2024
Свидетельство о публикации №124021703852
Свидетельство о публикации №124021703852
Рецензии