Чакаю вясны,
Нібы светлага рання:
І квецені дрэваў, і спеву шпакоў.
Жадаю пабачыць сады ў тым убранні,
Дзе ёсьць Беларусі жыццёвы закон.
Не здольная сцюжа скаваць яго думкі
І словы аб шчасці людзей падмяніць,
Бо мы -- Каліноўскага слаўныя ўнукі:
Мы тыя, хто вяжа духоўную ніць.
У повязі гэтай -- арнамент народа:
Сумленне Айчыны і вера яе.
У думках -- галоўнае слова -- свабода.
Душа майго краю з тым словам жыве.
Пакуль з-пад зямлі выцякаюць крыніцы
І рэчкі бруяцца вясновай вадой --
У сэрцы маім Беларусь будзе біцца.
Яна жыцьме вечна з вясной маладой.
04.02.2024.
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2024
Свидетельство о публикации №124021703790
Свидетельство о публикации №124021703790
Рецензии