Бацькоўскія хаты
Застылі ў цішы
Не ўбачыш нідзе
НавакОл ні душы
Не топяцца печкі
І дым з камінОў
Не ўецца
Даўно у дварах
Дзетвара
Не смяецца.
Ня брэшуць сабакі
Ні тут,ні за рэчкай
Пятух не спявае
Уранку.
Кот-прыгажун
Не ляжыць
На ганку.
Выган пусты
Зарастае травой
Бо няма тут
Каровы
Ужо ні адной
Не відаць
І касцоў
Не звіняць
Іх косы
Травы пакрылі
Буйныя росы
Калісьці было
Мнагалюдна
А зараз
Амаль ні душы
Сэрца рвецца
І ные ад болі
У гэтай застыўшай
Цішы.
Не вярнуць той
Вясковай часіны
Вабіць усіх
Гарадское жыццё.
Няма больш
Цудоўнай мясціны.
Зарастае бур'янам
Усё.
Балюча сціскаецца
Сэрца.....
А за рэчкай...
Звонкі спеў
Салаўя
Раздаецца
11.02.24
Мой родны кут
© Copyright: Татьяна Календа, 2024
Свидетельство о публикации №124021506936
Свидетельство о публикации №124021506936
Рецензии
Интересно, когда читаешь про себя, глазами не всё понятно, а вслух прочла как на русском, все понятно! Красивый, печальный стих, жаль умирающие села и деревушки! Деревня от Бога, а город от дьявола. Есть такое выражение и здесь понятно почему.
Ольга Лиходед Кочетова 25.03.2024 15:40 • Заявить о нарушении
Ольга Лиходед Кочетова 25.03.2024 15:40 • Заявить о нарушении
Ольга!
Благодарю за хорошие отзывы,за то,что зашли на мою страничку.
Вам самого доброго
Татьяна Календа 26.03.2024 10:02 Заявить о нарушении
Благодарю за хорошие отзывы,за то,что зашли на мою страничку.
Вам самого доброго
Татьяна Календа 26.03.2024 10:02 Заявить о нарушении