I праклiнаючы

Неба шынелькай, разадранай
выбухамі
на шматкі.

А-а-а!

Скрозь прарэхі
працякае,
садня,
пераплаўлены хлорам світанак.

Сонца крывавае.
 
Вецер уздымае
пасмяротную пыл,
і-і-і...

У шкілетах дамоў
нават прыкмет жыцця
не відаць.

Здаецца, усё,
але...

Калі апускаецца змрок на разбураны горад

Цуд!
З каменных нор з'яўляюцца чорныя цені,
шэпт і ўсхліпы, малітвы, малітвы, малітвы,
і праклінаючы і гэтых і тых,
у зграі збіваючыся,
дзяцей прыціскаючы
да сябе,
людзі з гэтага пекла ляцяць
што ёсць сілы.

Самі не ведаючы
куды...

А ім стрэлы, стрэлы,
выбухі
ўслед.


Рецензии
летят молитвы и не долетают.

может, "адресат выбыл" - помните, так раньше писали на возвратных письмах.
когда мы ещё писали друг другу письма)

Мила Тихонова   11.02.2024 08:21     Заявить о нарушении
Привет!
А потом, наши пальчики устали...
Навсегда.

Ицхак Скородинский   13.02.2024 00:56   Заявить о нарушении