Чатыры верхнiкi рвуцца Уверх

Смерць. Каса і з касцямі папаха,
Па Зенону Элейскаму ты - чарапаха.
Няхай жа яна за тобой пабегае.
Як дагнаць, яна не дакумекае.
"Старая, бязродная!" Выбачайце,
 Смяротная.

Мор.  Апалон-стралавержац
Жахлівы не менш, чым Зеўс-грамавержац.
У браню закаваны, бо няма скафандра,
У яго дыабет, а  паветра - каляндра.
Дастае вяшчальнік струхлелы папірус,
И аб'яўляе: Дзевятнаццаты Вірус!

Голад. Гэта - яшчэ дзіця,
Замест каня ў яго - жарабя.
Пакуль маці побач, ён не кусаецца,
Калі яна  знікне - Чужым
 Ствараецца.
Слёзы яго гучаць, як праклёны,
Але ж ён таксама, як дзеці,
 у жыццё ўлюбёны.

А дзе ж  Вайна? На ланцугу
Смерць вядзе пацана:
Той у крыві, на каленях, з шабляй паўзе,
Усё ворагаў бачыць і не ведае, дзе.
Ён розум згубіў, але і ў ім забівае
І ў ціхую мірную вышыню паспявае.
Астатнія злыдні яго саджаюць на палку!
Каб ён дапамог  ім свет спаліць зранку.

Чатыры верхнікі рвуцца ўверх...
Яны бы жадалі ўзяць новы паверх!
Ты з імі змагайся,  яны звычайныя
Немаўля, старая, хворы, палоннік,
Толькі адчайныя.


Фіналіст конкурсу "Браславская обитель-2023"