казка
загнала у хамут,
у дзiунае месца,
сярод дыму з труб?
Сабака залаяў
раптоўна замоўк
надзея малая
што гэта не воўк…
Апошнi агеньчык
уздрыгнуў, патух.
Хавайся ў цемры,
прыпыніўшы рух.
У акне нiбы казка,
адкуль гук пакут?
шляхам ваўкалака
прабег нехта тут.
У весцы трывожнай
пакінуў сляды
Крывавы прахожы
Вялiзнай нагi.
Халоднага поту
Праз скуру шляхi,
Ня дай табе божа
Напрыканцы
Даведацца,
што
ваўкалак
гэта
ты.
Свидетельство о публикации №124011703134