Душа. Дзянiчцы
будь со мною до самого, крайнего.
И уже мертвеца,
всё равно, не бросай меня.
Денис Новиков
Взъярылося ўсё –
у свядомасці…
Душа –
як узбаламучаны падчас хвацкага
ў-у-у
ўрагану горад,
лямантавала, рыкала
і прарывалася
хоць
да спасціжэння
дагістарычнага.
... І тут!
Паэзіі душа,
з'явілася ўсім тым,
хто
быў, як зрынуты ніцма,
усім тым,
хто не здолеў, хоць дамагчыся шчасця ў гэтым у жыцці?
А так хацеў…
Але,
о,
тут жа ім…
Прыдумалі мару,
і за яе –
гатовы
быць
пасылаць
ўсіх нас,
дык,
па матухне,
па Волзе…
А ты...
Ты
перад смерцю,
навошта
ты прыпоўз да нас?
І тут!!!
Взъярылася,
усе
ў
свядомасці!
... І што?!
Так, нічога.
Ну, абсалютна нічога!!!
Не вырашаем мы,
дзе нам адкінуць косткі.
Свидетельство о публикации №123122108029
Добрый, потому что проснулись и уже хорошо.
Что поделать, все мы многого хотели, но так и не смогли -
жизнь такая короткая, но сколько же мы умудряемся сделать ошибок
вместо того, чтобы просто жить.
Это я о себе, если что)
Мила Тихонова 22.12.2023 09:29 Заявить о нарушении