Анатолий Бергер. Сырая осень. Рус. Бел
И утки, оттопырив лапки,
Плывут в ручье, а дождь тире,
И точки ставит на воде.
Не думая зачем и где,
Кустов разбросаны охапки,
Ерошит ветер их с утра.
Дорога волглая пестра.
Сырая осень, туч ряды
И ни начала, ни конца ей,
И оторвавшись от воды,
Прочь улетают утки стаей,
Их шеи вытянуты в нить
Сквозь дождь, уставший моросить.
***
Сырая восень на двары,
І качкі, адтапырыўшы лапкі,
Плывуць у раўчуку, а дождж працяжнік,
І кропкі ставіць на вадзе.
Не думаючы навошта і дзе,
Кустоў раскіданы бярэма,
Кудлаціць вецер іх з раніцы.
Дарога волкая пярэстая.
Сырая восень, хмар шэрагі
І ні пачатку, ні канца ёй,
І адарваўшыся ад вады,
Прочкі ляцяць качкі зграяй,
Іх шыі выцягнуты ў нітку
Скрозь дождж, які стаміўся імжыць.
Перевёл Максим Троянович
Свидетельство о публикации №123122005500