На Русальны тыдзень...

     (народна-аўтарская песня)


Як пайшоў хлапчук
             на Русальны тыдзень,
Як пайшоў ў ваду,
             дзе хаваўся злыдзень,
Як ступіў нагой
             у ваду пятою,
Пацягнуў яго
             нехта ў глей рукою.
Ой, чаму ж хлапчук,
             ты не слухаў матку?
А цяпер крычыш
             ды не чуе татка,
Не паможа ён,
             не памогуць людзі-
Ведаюць здавён,
             што тут ліха будзе.
Не хадзі ў ваду
             на Русальны тыдзень,
Песціць бараду
             пад вадою злыдзень.
Вадзянік стары
             азяро шануе
І людзей дурных
             ён не пашкадуе,
А дачок сваіх
             ён пусціў на волю
Свята святкаваць,
             пахадзіць па полі,
Зазірнуць у лес,
             пагайдацца ўдосталь,
На асіну ўзлезць,
             ўзлезці на бярозу,
Папужаць сялян,
             пагарэзіць трохі,
Ты ж патрапіў сам
             у палон глыбокі.
Цяпер будзеш ты
             бы тапелец сіні
З тэй русалкай жыць
             у падводнай ціне,
Будзеш слугаваць
             Вірніку старому,
Азяро цяпер
             табе стане домам...
Ой, як хадзіў хлапчук
             на Русальны тыдзень,
Ой, як хадзіў ў ваду,
             дзе хаваўся злыдзень...


Нашы продкі верылі, што праз восем тыдняў пасля Вялікадня, калі пачынае красаваць жыта, трэба асабліва сцерагчыся русалак. Пачынаючы з Духава дня русалкі выходзяць з азёр і рэк, гушкаюцца на галінках бяроз, гуляюць у полі і нават заходзяць у вёскі. З даўніх часоў на Русальны тыдзень існавала забарона на ўсялякія палявыя працы. Акрамя таго, сяляне імкнуліся не хадзіць у лес і не пушчалі туды дамашнюю скаціну. Таксама ні ў якім разе нельга было купацца – асабліва апоўдні і апоўначы, гэты час здавён лічыўся спрыяльным для ўсіх нячысцікаў.