|
Жылі, ваявалі, галадалі,
Паміралі неяк, па аднаму.
Не мастак я, мне дэталі
Без патрэбы, я лепш соль вазьму.
З усяго зямнога жыццятрэба
Толькі дудку мне і ўзнялі:
Мала браў я ля зямлі для неба,
Болей браў у неба для зямлі.
Я браў шапку і страсаў свяціла,
Выпускаў я птушак з рукавоў.
Пра мяне ўспамін зямля спрасціла,
Хоць жывая рыфмай маіх слоў.
А. Тарковский. Степная дудка
© Copyright: Виктор Шатило, 2023
Свидетельство о публикации №123120203258
Свидетельство о публикации №123120203258
Рецензии