Ужо лістапад, падмерзлі лужы
І моцны вецер з ног збівае.
Ён быццам прадракае сцюжу,
Нуду й маркоту навявае.
Глядзяць насупленыя хмары
З нябёсаў шэрымі вачамі.
Плывуць нізенька, разважаюць,
Дажджом заплакаць ці снягамі.
Шуршыць скамечанае лісце,
Вальсуе хутка на дарозе,
Змарнела без цяпла і сонца,
Спакою ў лістапада просіць.
А той жа золкі ды плаксівы,
Але прыходзім з ім да згоды:
На свеце лістапад існуе,
Каб адцяніць красу прыроды.
Ужо лiстапад
© Copyright: Жанна Улахович, 2023
Свидетельство о публикации №123112603450
Свидетельство о публикации №123112603450
Рецензии
У штодзённай прозе жыцця не заўсёды ўдаецца заўважыць тонкія адценні прыроднага настрою.У Вас гэта цудоўна атрымалася, Жанна.
Асобны паклон - за філасофскую выснову заключнага катрэна.
Люба Солошина 29.11.2023 22:09 • Заявить о нарушении
Асобны паклон - за філасофскую выснову заключнага катрэна.
Люба Солошина 29.11.2023 22:09 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.