Заценькаюць сiнiчкi...

Заценькаюць сінічкі ўсе ўчарашнія
Праз шэлест лістападаўскіх бяроз...
Прачнуцца сёння  нам зусім не страшна, бо
Праз іх і заўтра прарасце наскрозь.

Наскрозь праз праўду мовы, птушкам дадзенай,
Праз моц карэння ліп, бяроз і хвой...
І цешышся вось гэтым, не украдзеным,
А тым, што маеш, і тваё з табой...

Прытулішся, прыхілішся, прылашчышся,
І вып'еш хмельнай цішыні настой...
А сэрца страпянецца майскай ластаўкай:
А ты ці так сустрэнеш дзень там свой?

Адчую, што каштоўнасці падобныя,
Як цішыня... з сініцамі, і снег...
І шчырасць слоў падасца непадробнаю:
Няма цябе ў ёй – скажаш – без мяне...

17.11 2023   Ядвіга Доўнар-Кур'яновіч


Рецензии
Выдатны верш, Ядвіга. Вельмі прыемна чытаць такую мілагучную мову і такія ўдумлівыя, вобразныя радкі

З найлепшымі пажаданнямі з Брэста Марына

Марина Шадуя Корсак   03.12.2024 20:30     Заявить о нарушении
Вельмі ўдзячна, Марыначка, і Вам за ўдумлівае чытанне і трапяткое ўспрыманне нашай навакольнай прыроды, якая і натхняе і дае асабліваю асалоду для творчасці менавіта на роднай мове, на якой і думаецца, і пішацца, і спяваецца больш шчыра і пяшчотна.
Прыміце і мае сустрэчныя пажаданні таго, чаго просіць душа, аб чым жадаецца і марыцца.
З цеплынёй з Мінскай вобласці,

Ядвига Довнар   03.12.2024 21:48   Заявить о нарушении
На это произведение написано 5 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.