Дожджык крочыў, iшоў по зямлi,
Не звяртаючы ўвагі на тое,
Што дзесь межы раптоўна узраслi,
Падзялiўшы кавалкi зямлi,
Як нажом, хтось парэзаў жывое.
Будаваў без аглядкі назад,
Быццам ведаў, навошта бар’еры.
Так стараўся, звужаў далягляд.
И сабе, и суседзям, iх шмат,
Што забыўся за справай пра дзверы.
Кiламетры заняў гэты плот.
Нечый погляд здзяйсняў памяркоўны.
Дожджык крочыў, i бачыў народ.
Мабыць, ён не любiў загарод.
Але ж мусiў трымацца закону.
- А каб я, дождж заўжды iснуе ж,
Палiваў толькi травы да межаў?
Ці наўрад доўга так пражывеш,
У прыроду нястачу нясеш,
Калi сэрца на частачкi рэжаш.
Запалала маланка тады,
Вецер моцны узняўся раптоўна.
Так у прыродзе бывае заўжды,
Калi шкодзiць ёй нешта пры тым,
То прырода знiшчае заслоны.
* * *
Воля неба сiламi дажджу
© Copyright: Кор Алина, 2023
Свидетельство о публикации №123111504679
Свидетельство о публикации №123111504679
Рецензии
Боже ж мой!
Талантище)
Так хорошо пишешь на двух языках) Браво! 💞
Ольга Заря 2 18.11.2023 00:30 • Заявить о нарушении
Талантище)
Так хорошо пишешь на двух языках) Браво! 💞
Ольга Заря 2 18.11.2023 00:30 • Заявить о нарушении
А тут засмущала... но твоя похвала даже авансом очень приятна.
Спасибо тебе за все ❣️
Кор Алина 18.11.2023 01:40 Заявить о нарушении
Спасибо тебе за все ❣️
Кор Алина 18.11.2023 01:40 Заявить о нарушении