Анатолий Аврутин. Два поезда. Рус. Бел
Перрон был яблочно-клубничным,
Смородинным, всмяткуяичным,
Все предлагающим подряд.
Два поезда тому назад
Накидка серебрила плечи,
И обещал иные встречи
Плацкартно-вымученный взгляд.
Два поезда тому назад
Я бабке поклонился в пояс
За кружку вишен... Вздрогнул поезд,
И тень его накрыла сад.
Два поезда тому назад
Все было чуточку иначе.
Окончен день... И вечер начат...
А всхлипнуть — годы не велят.
***
Два цягнікі таму назад
Перон быў яблычна-клубнічным,
Парэчкавым, всмяткуяічным,
Усё прапануючым наўзгад.
Два цягнікі таму назад
Накідка серабрыла плечы,
І абяцаў іншыя сустрэчы
Плацкарта-мучаны погляд.
Два цягнікі таму назад
Я бабцы ў пояс пакланіўся
За кружку вішань... Цягнік згубіўся,
І цень яго накрыла сад.
Два цягнікі таму назад
Усё крышачку бы зарапад.
Скончаны дзень... І вечар рад...
А ўсхліпнуць — гэта не загад.
Перевёл Максим Троянович
Свидетельство о публикации №123111206899