Александр Снежко. Радость

Aleksandras Snezko. Dziaugsmas

Gera is ketvirto auksto zvelgti,
Kaip uz lango tyliai tyliai sninga,
Gali netgi mazmozio uztekti,
Kad uzplustu nuotaika dziaugsminga.

Vejas isbuciuoja musu veidus,
Saule is po debesu pazvelgia,
Silumai i sirdis nusileidus,
Argi nuotaika niuria padvelkia?

Is dangaus baltutes snaiges leidzias,
Kilimas sidabro dengia zeme…
Juk visai nedaug siandiena reikia,
Sypsomes didziuli dziaugsma gave.

Aleksander Snezko. Radosc

Dobrze z pi;tra spogl;da; czwartego,
Jak spokojnie za oknem ;nieg pada,
Rzeczywi;cie, jaj ma;o nam trzeba,
Aby odczu; beztrosk; sw; rado;;.

Zab;;kany otuli twarz powiew,
Czasem s;o;ce pokropi przez chmury,
Serce ciep;em natychmiast odpowie.
Gdzie si; podzia; ten nastr;j ponury?

Pada ;nieg, dzisiaj hojne jest niebo,
Srebrnobia;y kobierzec si; sk;ada…
Rzeczywi;cie, jak ma;o nam trzeba,
Aby znowu odnale;; sw; rado;;.