Мы жывём, пад сабой не адчуваем краіны,
Нашы прамоцыі крокаў за дзесяць у нізіны,
А дзе ўчэпіста майструе неяк творца,
Там нагадаюць пра крамлёўскага горца.
Яго пальцы таўшчэзныя, бы чарвякі, з тлусту,
І словы, як пудовыя гіры, да глузду,
Прусакамі смяюцца вусішчы,
Ды ботаў ззяюць халявішчы.
А ўкруг зброд тонкашыйных масцей,
Ён паслугамі карыстаецца паўлюдзей.
Хто свісціць, хто мяўкне, захныча,
Ён адзіны бубніць і казыча,
Як падкову, лепіць за ўказам указ:
Каму ў пах, лоб, брыво, у вока на час.
Што ні кара ў яго - маліна,
І шырачэзнасць грудзей асеціна.
О. Мандельштам. Мы живём, под собою не чуя страны
© Copyright: Виктор Шатило, 2023
Свидетельство о публикации №123110404265
Свидетельство о публикации №123110404265
Рецензии