Пра несмяротны лiст дрэва, пра адвечнасць Фенiкса
Злятае...
З вякоў сівых, ідэаліст,
Вітае!..
Дзікунствы бачыў перамог,
Паразы.
Як медзь, але сябе бярог:
Прыкрасы!
Ізноў трапеча жарсці густ.
Лістотай!
І кожны маларослы куст
Не ўпотай!
Даўным даўно зіхоткі ліст
Злятае.
І - птушка Фенікс. Вечны свіст.
Узлятае!
Свидетельство о публикации №123110403593