Александр Вертинский. Сердце в петлицу. Рус. Бел
Мне смешны теперь мои печали детские
И наивны кажутся мечты.
Я увидел, как недавно на Кузнецком
Зацветали ярко-красные цветы.
Я увидел, как от счастья слезы катятся...
Коломбина, та, что прежде спотыкалась в облаках,
По Тверской теперь гуляет в красном платьице
С алой лентой в синих волосах.
Это солнце, это счастье нестерпимое
Отогрело черные поля,
И цветами красными любимая
Зацвела усталая земля.
И народу моему, большому и прекрасному,
Победившему седого сатану,
Мое сердце, окровавленное, красное,
Как цветок, в петлицу я воткну.
23 октября 2017
***
Сэрца ў пятліцу.
Мне смешныя смуткі дзіцячыя ўяўна
Наіўныя дзеюцца мары.
Я бачыў на Кузнецкім, як нядаўна
Квітнелі ярка-чырвоныя амары.
Я бачыў, як ад шчасця цякуць слёзы...
Каламбіна, што спатыкалася ў аблоках,
Па Цвярской шпацыруе ў чырвоным абозе
З пунсовай стужкай у сініх валасах.
Гэта сонца нясцерпнага шчасця,
Адагрэлі чорныя палі,
Кветкамі чырвонымі сэрца засціць
Квітнеючы на стомленай зямлі.
Майму народу, вялікаму і выдатнаму,
Які перамог сівога сатану,
Маё сэрца, скрываўленае, чырвонае, здатнае
Як кветка, у пятліцу я ўтыркну.
Перевёл Максим Троянович
Свидетельство о публикации №123110301770