Падарыла лета зноу

Падарыла лета зноу
Аж не бачна берагоу,
Сярод спелых каласоу -
Мора сiнiх валашкоу

Хвалю сiнюю нясе
На  сустрэчу ветрык мне,
Заварожана стаю,
I вачэй адвесцi не магу.

Ах, якая прыгажосць -
Сiнявокi божы госць,
Колер з небам у iх адзiн
I лiсточкi  з края аблачын.


Рецензии