***
На дождж гляджу, сяджу, пішу, чытаю.
Сябе ў радках асенніх пазнаю.
І зноў душу дажджу я спавядаю,
Душу неўтаймаваную сваю.
Пішу пра тое ж, што было і ўчора,
І словы паўтараюцца мае.
Мастак так піша безупынна мора,
Бо ў ім сябе таксама пазнае.
Паэзія - не новае штодзённа,
Інакш паэтаў не было б амаль.
То горача пішу я, то студзёна,
То блізкае хвалюе, а то - даль.
Таму ў каторы раз я зноў чытаю
Радкі, што паўтараюцца нібы.
І з новай сілай сэрца спавядаю,
Як полю спавядаюцца дубы.
Асенні дождж з душы грахі змывае
І спавядае мне сваю душу,
Бо пра маю нічога ён не знае.
Сяджу, гляджу, чытаю і пішу...
18. 10. 2023 г.
На дождж гляджу, сяджу, пiшу, чытаю...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2023
Свидетельство о публикации №123101803074
Свидетельство о публикации №123101803074
Рецензии