Ляціць цягнік на шыі злом,
Мільгаюць вёрсты і паўстанкі.
А я ўсё мрою за сялом
Постаць чароўнай свіцязянкі.
Яна па возеры плыве,
Лілеі у вянок звівае.
Нікога з хлопцаў не заве,
Бо толькі аднаго чакае.
Бягуць у Стыкс жыцця гады,
Лябёдка ж поўная згрызоты,
Бо век праходзіць малады
Без яго міласці, пяшчоты.
Але павер, жыцця кур'ер
Адкрые з сонцам далягляды
І ўваскрэсне душ давер,
Дзе дум свабодзе будзем рады!
Мае фантазii
© Copyright: Станислав Шастак, 2023
Свидетельство о публикации №123101602102
Свидетельство о публикации №123101602102
Рецензии