мне снілася нянавісць
бясконцая бяссільная нянавісць
паўсюдная магутная нянавісць
і вочы раніцай адкрыла не не я
адкрыла белая шалёная нянавісць
і калаціла плечы
што былі мае
і апранала вушы
вочы
мову
і так хацелася прачнуцца
а не сон
і я змяшчала гэтую нянавісць
ёй заціскала рот
глядзелкі
вушы
і вымушала крок
наступны крок
і лес быў вечны
і быў лес бясконцы
і так яна хацела быць адным
з тых дрэў
што вечна раздзіраюць
падобных нам вандроўных мінакоў
я заціскала горла
рот
карэнне
яна ішла
ад выбуху да сонца
ад крыку і да цемры
цішыні
і праз нянавісць
крочыла нянавісць
ішла
ішла
і выйшла
да мяне
11.10.2023
Вандро ка
© Copyright: Мария Руслановна Шебанец, 2023
Свидетельство о публикации №123101105544
Свидетельство о публикации №123101105544
Рецензии