Душа, палоннiца самоты...

Душа, палонніца самоты,
Ну што ж ты, родненькая, што ты
На сэрца льеш мінора ноты
Праз рэшата дажджу?!

Чаму з кастрычніцкай суботы
На радасць зменшыліся квоты,
Спрабуеш зноў віно гаркоты?!
Не пі яго, прашу.

Яшчэ жывы настоем хмельным
Чароўны гай... Зялёны ельнік,
Што гмахам высіцца суцэльным,
І хвойны пах і шум.

Бяжы ціхенька ў шэсць з кватэры,
Зірні: вітае вунь Венера,
І ззяе любасцю, даверам –
Не ўсім – (сакрэт кажу).
 
Яшчэ міргае, глянь, Меркурый,
З кальцом Сатурн дзесь фізкультурыць...
Як радасны па небе туры,
Бо з ім даўно дружу.

Пакінь, самотніца, турботы:
Яны так ліпнуць к нам ахвотна,
Бясплатна пі бальзам прыродны:
Ён лекуе душу!

8.10.2023   Ядвіга Доўнар-Кур'яновіч


Рецензии
Ну што ж ты, родненькая, што ты
Спрабуеш зноў віно гаркоты?!
І хвойны пах і шум...
Ён лекуе душу!
Так хорошо, что лучше и не надо.
Твой стих огонь. Как винная прохлада.
И хвойной лапки взмах...
Как в знойных сладких снах.

С благодарностью

Хохлов Вячеслав Сергеевич   10.10.2023 06:09     Заявить о нарушении
О, сапраўды, агню была прычына:
Пылала там на ўзлеску ім шыпшына...

С двойной благодарностью за гармонию
языков наших родственных,

Ядвига Довнар   10.10.2023 19:34   Заявить о нарушении
На это произведение написано 5 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.