Як выпладак бурленняў небыцця,
Як выпадак свядомага ў пустым,
Я ведаю, якім будзе працяг,
Бо ты ляжыш у чэраве маім.
Як выбрык эвалюцыі сляпой,
Як выбар, што здзяйсняецца штодня,
Я п'ю яшчэ прызначаны напой
І назіраю, як ідзе гульня.
Як вынік захаваных кімсьці слоў,
Як выклік, што агучыць толькі псіх,
Хаваюся яшчэ ад кіпцюроў,
Выкручваюся з мяккіх лап тваіх.
Калі ж дап'ю апошніх дзён віно,
З табой ізноў зліёмся мы ў адно.
04.10.2023
Хованк
© Copyright: Мария Руслановна Шебанец, 2023
Свидетельство о публикации №123100403704
Свидетельство о публикации №123100403704
Рецензии
добра, цікава, але трохі прыводзіць у замяшанне ў першым радку слова "выпладак"
Тадеуш Други 04.10.2023 15:43 • Заявить о нарушении
Тадеуш Други 04.10.2023 15:43 • Заявить о нарушении
Дзякуй за заўвагу! Я якраз і шукала слова, якое будзе збіваць з соннай абыякавасці. "Выпладак" для мяне гучыць больш біялагічна і таму непрыемна, чым той жа "вырадак", напрыклад. А з іншага боку, сугучна з "плодам", "вынікам" і кладзецца ў сэнс.
Мария Руслановна Шебанец 12.10.2023 10:12 Заявить о нарушении
Мария Руслановна Шебанец 12.10.2023 10:12 Заявить о нарушении