Дмитрий Нечаенко. Моцарт и Сальери. Рус. Бел
Твою любовь
погубил этот жалкий выскочка.
Помнишь? –
облачной головой
ты белел на её коленях
в красном шёлке – шалун, старик! –
как бежал к ней по саду бледный
и цеплялся за ветки парик?
Как кузнечик в крапиве тикал,
глухо щёлкал впотьмах щегол?
Потаённых калиток тихий
скрип,
и музыку их щеколд?..
Жизнь проходит, Сальери: ж и з н ь –
по касательной и косой.
Вся она – черепки сервиза.
Муза –
музыка –
мусор –
сор
***
Моцарт і Сальеры
Плач, Сальеры.
Тваё каханне
загубіў гэты жаласны выскачка.
Памятаеш? –
хмарнай галавой
ты бялеў на яе каленах
у чырвоным шоўку – гарэза, старык! –
як бег да яе па садзе бледны
і чапляўся за галінкі парык?
Як конік у крапіве цікаў,
глуха пстрыкаў упоцемку шчыгол?
Патайных брамак ціхае
рыпанне,
і музыку іх клямак?..
Жыццё праходзіць, Сальеры:
па датычнай і касой.
Уся яна – чарапкі сервіза.
Муза –
музыка –
смецце –
сор.
Перевёл Максим Троянович
Свидетельство о публикации №123092302542