Пад шэпт дажджу прачнуўся і не сплю,
Дрымоту гоніць сполах бліскавіцы.
За нораў вераснёўскі дождж люблю
Ён лёгка стрэсу дня дае пазбыцца.
Зычлівай пераводзіць ён рукою
Жыццё з напругі на супакаенне
І час плыве павольнаю ракою,
А не згарае іскраю ў імгненне.
Знаходзіць роздум існы ход падзей
У Эльбрусах навінаў з інтэрнэту.
Страх ахінае душу за людзей,
Жадаючых спаліць усю планэту!
Няўжо не зможа іх нішто спыніць
І свет бязвольна грацьме драму гэту
Толькі таму, што пад сябе змяніць
Хтось хоча лёс народаў і сусвету?
Пад шэпт дажджу прачнуўся і не сплю,
Хоць не чутно і адгалоскаў грому.
Грамы жыццё нясуць хай на зямлю,
А не град куль і смерць ўсяму жывому!
Пад шэпт дажджу
© Copyright: Станислав Шастак, 2023
Свидетельство о публикации №123091300895
Свидетельство о публикации №123091300895
Рецензии