Нехта прадчувае небяспеку.
Ноччу выйшаў цень на паляванне.
Гэты цень блукае тут спрадвеку.
Гэты цень змарыўся ад чакання.
Ен чакае спакою душы,
А вакол яго толькі крыжы.
Нешта адбываецца наўкола,
Хтосьці рызыкнуў пабачыць вечар.
Пэўна спадзяваўся на анела,
Але з ценем тут была сустрэча.
А наўкола ніводнай душы...
І крыжы... І крыжы... І крыжы...
Праўду кажуць людзі - гэта памяць,
Што спрадвек не згіне ўжо ніколі.
Тут было вялікае каханне,
А зрабілася крывавым болем.
І стаіць у тямрэчы той крыж...
Слезы лье няўдзячны Нясвіж.
Цень
© Copyright: Валерий Соколов, 2023
Свидетельство о публикации №123091305203
Свидетельство о публикации №123091305203
Рецензии