На бальшаку завеi, iскры джаляць цемру

На бальшаку завеі, іскры джаляць цемру;
Нябачны снег ляціць, туды, за край лугоў;
Агні ў небе ткуцца, разрываюць цемру;
Іх прывітанні мкнуць да ледзяных лугоў...
Але нішто не пераможа ноч і цемру!
І не дыхне жыццё на сон былых лугоў.
Адно ёсць: зоркі разрываюць сквапна цемру;
Гайсаюць водбліскі ў небе ад лугоў!..


Рецензии