Паланiць не павiнна
Сумна ў небе імглістым кружаць,
Абыякавасць да жыцця
Паланіць не павінна душу.
Адгарэў, адпалаў агнём,
Раскалоўся ў маланках жнівень,
Разумееш з наступным днём,
Як учора ты быў наіўны.
На палотны крывых дарог
Шчодра золатам сыпле восень,
Павуцінне былых трывог
Лёгкім ветрам на захад зносіць.
Вераснёўскі прашэпча дождж
Нам пра новыя спадзяванні,
Паласа лёсу белая ўздоўж
Моцна вабіць на скрыжаванні.
Свидетельство о публикации №123090202207
Анатолий Яльницкий 16.10.2023 20:28 Заявить о нарушении