Паланiць не павiнна

Зноў у вырай буслы ляцяць,
Сумна ў небе імглістым кружаць,
Абыякавасць да жыцця
Паланіць не павінна душу.

Адгарэў, адпалаў агнём,
Раскалоўся ў маланках жнівень,
Разумееш з наступным днём,
Як учора ты быў наіўны.

На палотны крывых дарог
Шчодра золатам сыпле восень,
Павуцінне былых трывог
Лёгкім ветрам на захад зносіць.

Вераснёўскі прашэпча дождж
Нам пра новыя спадзяванні,
Паласа лёсу белая ўздоўж
Моцна вабіць на скрыжаванні.


Рецензии
Ух, ты, красиво.

Ольга Борисова Гура   16.10.2023 13:46     Заявить о нарушении
Спасибо! С уважением и пожеланием всего доброго!

Анатолий Яльницкий   16.10.2023 20:28   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.