Каханыя чорныя бровы,
Зубочкаў жамчужных ззянне
Прымроіцца мне гатовы,
Як цяжка на сэрцы стане.
Прысняцца вачэй малахіты,
Прымроіцца сонечны смех,
Што зьбегам турбот не забыты,
Крыніца надзей і ўцех.
Замоўкла даўно танцпляцоўка
І вёска ў дрымоце ляжыць
А памяць рысуе мне лоўка,
Як можа дасць Божа пажыць.
Прыехаць у родную вёску,
Калі прылятуць журавы,
Каб танцаў пачуць адгалоскі,
Паверыць, што край мой жывы.
А ўвечар, як сонейка кола
Закоціцца за Трацякі
Сачыць недзе ў парку за школай,
Кахаюцца як светлякі.
Шукаць любай зорныя вочы,
Лавіць іх чароўны прамень
Шчаслівым быць з ёю і ўночы
І далей увесь божы дзень!
Лятучыя чорныя бровы,
Рад жэмчугу ў вуснаў каралах
Прымроіцца мне гатовы,
Ды сэрцу той мроі замала!
Адзiнокiя мроi
© Copyright: Станислав Шастак, 2023
Свидетельство о публикации №123090107849
Свидетельство о публикации №123090107849
Рецензии