Янку Купалу
Ты ж не згадваў што столькі прыедзе?
Твае вершы часцей і часцей,
Нібы птушкі, лятаюць па свеце.
У іх любоў да свайго, да радні,
Код народа майго генетычны,
Дзе пускаюць расткі карані,
Што мацуюцца пахам сунічным.
З імі лёгка ісці па жыцці,
Яны флюгер для нас, для нашчадкаў,
Толькі з неба нам зоркай свяці
Незгасальны агеньчык лампадкі.
СТ «» Матэматык» 23 жніўня 2023
Свидетельство о публикации №123090102943