А неба бясконцы прасторы
Імкнемся да лепшага шляху,
Працягваем скардзіцца Богу,
Далоні ўздымаючы к даху.
А неба бясконцы прасторы,
І сонечны свет недзялімы,
Малюнкаў жыццёвых, узораў
Праз хмары прамень зіхатлівы.
Штодзённа чакаем, чакаем,
У сумненнях блукаючы днямі,
Заўсёды крыху не хапае...
Чаго? Мы ня ведаем самі.
Свидетельство о публикации №123083102467