Табе

Спякотна. Выцвілае неба.
Верас ссохлы шапаціць
І чарот: жнівом стаіць.
У задуху чмель ляціць,
Як павеў жывога ветру...
Здэцца, ён уздыме нетру -
Кайданы сарве крыніца.
Я жадаю замірыцца,
Бо з любові прагну жыць.
Мне крыніцу адсачыць?
Гэта - мука! Каб журыцца!


Рецензии