Была калiсь на белым свеце
Прыгожая вёсачка Буслы.
Жылi у ей людзi добрыя, щырыя
Чаму цяпер усе дарогi да
яе зараслi?
Пустыя хаты ззяюць чорнымi дзiрамi
Як бяззубы старой бабулькi рот.
Сядзiбы зараслi слiвамi дзiкiмi
Землю арэ тут толькi крот.
Нахiлiлiсь сцены i дахi рухнулi
Дауно згнiу i упау драуляны плот.
Буслы свае гнёзды пакiнулi.
Толькi вецер свiща, як пiрат.
Над кожным дахам буслiнае гняздо,
Павiнны былi быць усе щаслiвыя.
Але не засталось амаль нi аднаго.
Чаму яны згiнулi гаспадары нерадзiвыя?
Занядбалыя хаткi стаяць сiратлiва,
Буйнеюць сады спелымi грушамi.
Сэрца плача ад гэтай карцiны жахлiвай
Можа ветры пра лёс iх раскажуць. Паслухай.
Вёска Буслы. на бел. мове
© Copyright: Наталия Лурье, 2023
Свидетельство о публикации №123082106648
Свидетельство о публикации №123082106648
Рецензии