1
Пралятаючае срэбра
Кропель пругкіх ад вады
Дакранаецца да рэбраў,
Пранікаючы; пласты
З паўабвіслага адзення
І пальчатак скураных,
Падаецца, як насенне,
Гэтых тэчак ледзяных;
2
Недзе ж высака віхура!
Абцяжарыла Сусвет.
Стосы снегу там, ля мура,
Гаспадар - мароза квет...
Ды пад сонцам, быццам шчасце,
Халадэча аж зіхціць;
З белых траў, узораў, Стася,
Да зямных нізін ляціць!..
Пралятаючае срэбра пругкiх кропель вады
© Copyright: Виктор Шатило, 2023
Свидетельство о публикации №123081504480
Свидетельство о публикации №123081504480
Рецензии