ранн ца на возеры 2

Восень…
Ранішні туман
з растварыўшыхся аблокаў
слату сеіць па стаўках
срэбнай
павалокай
З ім павольна
як у сне
заняпалы  золак
гасіць дробна
па чарзе
бляск апошніх зорак…
Слых калыша  цішыня
а за ёй далека
Лодка…
Прывід рыбака…
Бездані дрыгота
ды чакання маята
наглядаючага вока


Рецензии