Ран ца на возеры

Восень…
Ранішні туман
з растварыўшыхся аблокаў
слату сеіць па стаўках
срэбнай
павалокай
З ім павольна
як у сне
заняпалы  золак
гасіць дробна
па чарзе
бляск апошніх зорак…
Светам  правіць цішыня
а за ёй далёка
Лодка…
Прывід рыбака…
Шчасця простая  істота…


Рецензии