***
Ужо даўно душу маю знявечылі,
Але не зачарсцвела ўсё ж душа.
Жыву, пішу, чытаю - аж да вечара,
Трываласці не рушыцца мяжа.
Адно што сэрца зашчыміць трывогаю:
Шлагбаумы закрыты цераз шлях.
Але ж іду пакорліва дарогаю
Я праз дажджы і вецер у палях.
І словам не гукаецца, не раіцца
Са мною рой сяброў, аціхлы рой.
І толькі ранне песні аклікаецца
Пад сумнаю зялёнаю гарой.
09. 08. 2023 г.
Ужо дауно душу маю знявечылi...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2023
Свидетельство о публикации №123080904426
Свидетельство о публикации №123080904426
Рецензии