Наканаванне любовi

Мы не супынім джалаў рухі.
Але, нябачныя, разладу духі
Улетку, роўным шляхам замятухі,
Не сыдуць у квет, - на нашу прызбу:
І не зляціць над хатай злое воку, -
Мы не пачуем слоў глухіх папроку,
Час не пакіне стрэмак і рэпрызу...

Заможны шатамі дубоў.
Не тчэ з відушчых слепакоў;
На баразне ад прывідных вянкоў -
Чарнюткі воўк у авечай скуры...
Перадусім жыццё, - шыр, рака!
Туды, наперад, за межы ветрака!
Дзе край любові - мар хаўрусы.

Дзіця мілуе хай вачамі
Вас, хто выпадкова намі
Турмою стрэўся, плыў галасамі...
Куляўся, лаяўся, а быў пагардай!
В е д ы - рой. Каб сонечна любіць.
Не кожнаму свабоды келіх піць.
Сярод крыніцы, жыццямі багатай!..


Рецензии