Люблю, сябры, калі за рэчкай гасне дзень,
Схаваўшыся лясоў у таемны цень,
Ці пад галінамі пустэльныя арабіны,
Глядзець сінія, тумановыя даліны,
Тады прыходзіць Пан з натоўпам пастухоў;
Скачуць наўкола мяне, дзе аксаміт лугоў.
Ды часцей бог авечак на летуценні
Аб'явіцца, несучы святое натхненне:
Галаву рагатую цешыць лёгкая падзейка,
У руцэ кубак, у другой - жалейка!
Вучыць ён спяваць; і я пад шатамі за справы!
Граю ды пяю шчаслівы й без славы.
(1814 ~1841)
М. Ю. Лермонтов. Пан
© Copyright: Виктор Шатило, 2023
Свидетельство о публикации №123073103401
Свидетельство о публикации №123073103401
Рецензии
