Прадказанне
Пакутай пачуцця,
Ты басанож шумлівым полем
Пакрочыш да жыцця...
Ад гарадскіх вільготных сцен,
Ад вышыні акон
Цябе, узнятую з кален,
Не адшукае скон!
А мітуслівы бедны люд
Каменаваных душ,
Сам зажадае знінуць тут,
Сярод палонных руж!..
Ён адрачэцца ад вясла.
Ад водару лясоў.
Ён стаўся брукам, часткай шкла.
Містэрыя Часоў...
Свидетельство о публикации №123072703229