Адзiны колас сярод поля,
Ты будзеш скарбам для мяне.
Як хваля уздымае мора,
Так я да сэрца прытулю цябе.
Пяшчоту зерня я адчую,
Твой сум i боль, i думкi усе.
I я затым, як ты сумую,
Затым, было, што у сяле.
За роднай хатай на ускраю,
За пунцам вiшнi у двары,
За сокам з бяразова гаю,
За кiпай скошанай травы.
За смакам белага налiву,
За басаногаю гульней,
Збiрала ягоды руплiва
I захад сонца быу ня той.
Адзiны колас, як успамiны,
Як боль, што запякае кроу.
З дзяцiнства лепшыя хвiлiны.
Мой сум, мой боль, мая любоу.
Адзiны колас
© Copyright: Нина Джумова, 2023
Свидетельство о публикации №123072000250
Свидетельство о публикации №123072000250
Рецензии