Існуе много моў на свеце.
Свая - мілей і прыгажэй!
Яна, як маці, сваім дзецям,
Да сэрца роднага бліжэй.
Яе мы чулі з той хвіліны,
Калі з’явіліся на свет,
У песні ветрыка, птушынай,
На ёй спявалі бацька, дзед…
Яна малітваю гучала
Перад іконай з рушніком,
На ёй матулечка шаптала
« Дабранач!» дзеткам перад сном.
Лілася мова зычнай песняй
У час вяселляў і тугі…
З ёй памяць продкаў уваскрэсне,
Адпусціць каінам грахі.
Як правадыр, як птах крылаты,
Яна - да будучыні шлях…
Будь блаславенна, мова таты!
Аберагай наш мірны дах!
Ты ў нас - не госця, гаспадыня!
Табе, як кажуць: « У рукі сцяг!»
Жыві ў дачцэ, унучцы, сыне!
Гучы заўжды ў маіх краях!
Беларускай роднай мове
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2023
Свидетельство о публикации №123071904108
Свидетельство о публикации №123071904108
Рецензии