Зязюлечка мая
як птушка,
сонца…
І ўвесь сусвет мой –
ТЫ! І ТОЛЬКІ ТЫ!
Адзіная на свеце!!!
А ў чарапной у скрынцы светлякі
мрояцца, я з чагосьці там сышоў…
І лекар мне сказаў - я гародніна, домраваю
у трушчобах Далета, у пустыннай Беэр-Шеве…
А ты, як руская луна!
Яна адна
ўплывае на
закон аб прыцягненні цел…
Ну, а маю прадзімную тую тугу
чым растравіла ты?
У той момант не аборы мый,
калі ты
РАПТАМ
подыхам рукі,
і позіркам,
напоўненым пяшчотай,
РАСКРЫЦЦА
соблаговоліла.
Я ўпаў…
Да тваіх ног…
Дроб барабанная пяску ў акно,
і ў дзіўным небе
чытаю па складах…
- Як Одін я адзін,
я назаўжды адзін…
... Як шабля выгнулася,
а пасля адштурхнуўшы –
цудоўна рагатала паўтараючы:
- Ну, вось! Яшчэ адзін... яшчэ ... яшчэ адзін!
Букецік жоўтых руж,
развітальныя двухрадкоўі
аб птушках ляцяць…
Рассталіся…
Я меркаваў,
што вольны
я,
нарэшце!!!
Вось, разметаўся…
Паглядзіце!
Паглядзіце!
Вакол яе раптам
разбэшчваецца
мой месяц,
і на мяжы спасціжэння быцця –
невытлумачальна –
бліскаючы сваім нябесным целам
праплывае міма,
Нябесны шызая мая!!!
Свидетельство о публикации №123071401226
калі ты
РАПТАМ
подыхам рукі,
і позіркам,
Татьяна Королёва-Манько 22.07.2023 20:50 Заявить о нарушении