Алесь Пушкiн,
беларускi мастак
(06.08.1965-11.07.2023)
Непрыкметна і ціха – як сонца садзіцца за лес,
Час гісторыю піша сваю коштам жыццяў і лёсаў.
Мы губляем найлепшых сыноў Беларусі… Алесь,
Абяцаю, што мы пераможам, ты ўбачыш з нябёсаў.
Мы збяромся на плошчы падымем уверх, дагары,
Твары нашыя, каб паглядзець: цi не бачна там бога?
Ты ўсміхнешся, убачыўшы помнік у родным Бабры,
І пазнаеш сябе ў ім – нязломнага, вечна жывога.
Я злуюся, калі апраўданнем гучыць «Час такі»,
Бо злачынца не той, хто за думкi пазбаўлены волі.
Непрыкметна і ціха сыходзяць ад нас мастакі.
Толькі мы не забудзем усіх, хто не вернецца болей.
11.07.2023
Алесю
© Copyright: Вершы, 2023
Свидетельство о публикации №123071107060
Свидетельство о публикации №123071107060
Рецензии
Мужнасць і адчай...
Не даравалі.
Дрыгва... невыносна...
Беражыце сябе🙏
Гарунова Святлана 12.07.2023 12:56 • Заявить о нарушении
Не даравалі.
Дрыгва... невыносна...
Беражыце сябе🙏
Гарунова Святлана 12.07.2023 12:56 • Заявить о нарушении