Душа, калiсь над намi скептык насмiхаўся
Над думкай, нават, што яна iснУе.
Бурыў упартасцю «мудрэц» «замшэлы хаос»,
Гудзеў пра цемру, як пчалiны вулей.
Ды што рабiць, калi яна балiць, спявае,
То цiхенька маўчыць, а то заграе?
Увысь узнiмецца з прывольнай птушак зграяй,
Закружыць з песняю над родным гаем.
Як можна без яе знайсцi сваю сцяжынку?
Яна наш азiмут, падказка Бога.
Запальвае у цеменi сваю лучыну,
На шлях вяртае моваю трывогi.
Прыйсцi да Госпада са свелаю душою
Вялiкi подзвiг, для нашчадкаў свята –
Жыццёвы шлях злучаем нiткай радавою
Без рваных вузялкоў, са срэбра, злата.
НАША ДУША
© Copyright: Мария Мучинская, 2023
Свидетельство о публикации №123062302298
Свидетельство о публикации №123062302298
Рецензии
